طبقه بندی دوچرخه ها

1. دوچرخه معمولی
به طور کلی به دوچرخه های کان اطلاق می شود، حالت سواری ایستاده با پاهای خمیده است، مزیت آن این است که راحت تر است و پس از سواری طولانی مدت خسته نمی شود. عیب آن این است که وضعیت پاهای خمیده به راحتی شتاب نمی گیرد و اکثر قطعات دوچرخه معمولی از قطعات بسیار معمولی استفاده می کنند و رسیدن به سرعت بالا دشوار است.
2. دوچرخه جاده
برای وسایل نقلیه ای که در جاده های هموار استفاده می شوند، به دلیل مقاومت کم جاده های هموار، دوچرخه های جاده با توجه بیشتر به سرعت های بالا طراحی می شوند، اغلب از دستگیره های رو به پایین استفاده می شود که می تواند مقاومت باد را کاهش دهد، لاستیک های باریک تر و با فشار بالا و مقاومت کم و دنده های بالاتر را کاهش دهد. . بالاتر، و قطر چرخ بزرگتر از دوچرخه های کوهستانی معمولی است. از آنجایی که قاب و لوازم جانبی مانند دوچرخه های کوهستانی نیازی به تقویت ندارند، اغلب از نظر وزن سبک تر و در هنگام رانندگی در جاده بسیار کارآمد هستند. دوچرخه های جاده برازنده ترین دوچرخه ها هستند، با قاب هایی که نیازی به تقویت ندارند و اغلب دارای طراحی الماسی ساده و کارآمد هستند.
3. دوچرخه ورزشی
سالم، مد روز، مفهوم جدید دوچرخه ورزشی طراحی شده با مفهومی جدید، مهمترین ویژگی قدرت دوگانه دست و پا است، سرعت می تواند به 40 کیلومتر در ساعت برسد. راه های زیادی برای انجام تمرینات وجود دارد و تأثیر تناسب اندام خوب است. هنگام دوچرخه سواری، دست ها و پاها می توانند همزمان دوچرخه را برای انجام کار هدایت کنند و همچنین می توانند از دست ها یا پاها به تنهایی برای انجام کار استفاده کنند. این روش از نوع خط مستقیم کشیدن پدال ها و نوع چرخشی میله چرخان با دست استفاده می کند که نه تنها سرعت دوچرخه را بهبود می بخشد، بلکه عضلات پاها و بازوها را نیز تمرین می دهد. با اخذ تعدادی ثبت اختراع ملی، برای افراد میانسال و مسن به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل پیاده روی و تناسب اندام مناسب است و همچنین می تواند برای جوانان برای گردشگری و تفریح ​​مورد استفاده قرار گیرد.
4. دوچرخه سواری در مسیر
دوچرخه ای که برای استفاده در داخل خانه در مسیر بیضی شکل بسیار صاف، بدون ترمز (برای ترمز)، بدون چرخ گردان و بدون چرخ فلایو برگشت پذیر در نظر گرفته شده است.
دوچرخه سه گانه/تایم تریل (Triathlon/Time Trial bicycle) یک دوچرخه جاده ای است که در ورزش های سه گانه و تایم تریل استفاده می شود. بزرگترین ویژگی ورزش های سه گانه و تایم تریل این است که اجازه استفاده از جریان هوای کششی (درفت) را نمی دهد، یعنی سوارکاران باید از قدرت خود برای غلبه بر مقاومت هوا استفاده کنند و اجازه ندارند پشت سر سواران دیگر سوار شوند. بنابراین، طراحی دوچرخه های سه گانه/تایم تریل توجه زیادی به این دارد که به دوچرخه سواران اجازه دهد تا وضعیت سواری خود را حفظ کنند که مقاومت هوا را کاهش می دهد و در عین حال به کاهش مقاومت هوا نیز توجه می کند. مقاومت هوای خود دوچرخه کوچک. دوچرخه‌های رویدادی همچنین به دوچرخه‌سواران این امکان را می‌دهند که هنگام دوچرخه‌سواری از گروه‌های عضلانی مشابهی مانند هنگام دویدن استفاده کنند، که انتقال از دوچرخه‌سواری به دویدن را آسان‌تر می‌کند.
5. دوچرخه سواری در کوهستان
دوچرخه سواری در کوهستان در سال 1977 در سانفرانسیسکو، ایالات متحده آمریکا منشا گرفت. وسایل نقلیه ای که برای سوار شدن در مناطق کوهستانی طراحی شده اند معمولاً دارای گیربکس هستند که می تواند دنده های کم کار یا سریع را تغییر دهد، برخی کمک فنرها را روی قاب نصب می کنند و برخی از پوسته لاستیک ها آج شکلاتی هستند. تسهیل در جاده های بدون سطوح دوچرخه سواری. ابعاد قطعات دوچرخه کوهستان عموماً در واحدهای امپراتوری است. رینگ 24/26/29 اینچ است و اندازه لاستیک عموماً 1.{6}}.5 اینچ است. اندازه فریم نیز در واحدهای امپریالیستی مانند 14، 17، و 19 برای نشان دادن اندازه فریم است. با جزئیات به دسته‌های زیادی تقسیم می‌شود، و چیزی که اغلب می‌بینیم به طور کلی xc است. سرعت متغیر، لاستیک های ضخیم و چسبندگی خوب در خارج از جاده، یک سیستم جذب ضربه برای کاهش دست اندازها وجود دارد. استحکام کلی بالاتر و مقاومت در برابر ضربه قوی تر است. در مقایسه با دوچرخه های معمولی، در هنگام سواری شدید احتمال آسیب دیدن آن کمتر است.
6. دوچرخه های سراشیبی
دوچرخه های سراشیبی که به عنوان دوچرخه های سراشیبی نیز شناخته می شوند. مخفف انگلیسی DH است. این یک فعالیت بسیار چالش برانگیز است. سواران از دوچرخه های مخصوص DH برای سر خوردن در دامنه تپه و حتی سقوط از کوه برای جستجوی هیجان استفاده می کنند. فعالیت ها بیشتر در مناطقی مانند پشته ها، معادن و برف زارها انجام می شود. اتریشی ها از DH برای ایجاد رکورد جهانی 210.4 کیلومتر بر ساعت استفاده کردند. دوچرخه های سراشیبی زاویه فریم متفاوتی نسبت به دوچرخه های کوهستان دارند و قطعات آن در واحدهای امپراتوری مانند دوچرخه های کوهستان قرار دارند. هنگام انجام این فعالیت باید از سر، زره و سایر تجهیزات استفاده شود. حرکت شوک دوشاخه جلو نسبت به دوچرخه های کوهستان و XC بیشتر است. عرض لاستیک به طور کلی بیش از 2 اینچ است.
7. دوچرخه کودکان
به دوچرخه های کودکان، دوچرخه های کودکان و دوچرخه های کودکان نیز گفته می شود. در سرزمین اصلی چین، تایوان و سنگاپور، آنها را معمولا "دوچرخه های کودکان" یا "دوچرخه های کودکان" می نامند. در هنگ کنگ و ماکائو معمولاً آنها را "دوچرخه های کودکان" می نامند. دوچرخه های کودکان یکی از دسته های اصلی در میان کالسکه های کودک هستند. کالسکه‌های کودک شامل دوچرخه‌های کودکان، کالسکه‌های کودکان، واکرهای کودک، سه چرخه‌های کودکان و سایر دسته‌های اصلی هستند.
8. دوچرخه تور
این دوچرخه که از دوچرخه های جاده ای ساخته شده است، برای سفرهای خودکفا در مسافت های طولانی مناسب است. طراحی هندسی قاب راحت‌تر و راحت‌تری دارد، می‌تواند بارهای سنگین را حمل کند، دارای حداقل دنده بسیار پایین است، از لاستیک‌های پهن‌تر استفاده می‌کند و از نظر انتخاب لوازم جانبی، قابلیت اطمینان و دوام را دنبال می‌کند. تاکید بیش از حد بر کاهش وزن، اغلب با پدال های دوچرخه کوهستان. برای کوه ها تکامل یافته است. اکثر آنها مانند کوه ها هستند، اما پیکربندی انعطاف پذیرتر است. به عنوان مثال، فرمان را می توان با شکل پروانه ای جایگزین کرد و بسیاری از وضعیت ها را می توان برای کاهش خستگی برای مدت طولانی استفاده کرد. چنگال جلو را می توان با ضربه گیر یا بدون ضربه گیر نیز نصب کرد. چرخ ها می توانند 700c یا 26 اینچ باشند. اما ترمزها عموماً ترمز V هستند. افزودن قفسه ها، روکش های کاشی و کیسه های شتری بسیار راحت است. به طور خلاصه، تمام تغییرات با هدف افزایش دوام و کاهش خستگی در دراز مدت انجام می شود.
9. دوچرخه مرده
دوچرخه سرعت مرده از دوچرخه پیست سرچشمه می گیرد. فلایویل ثابت است. برای حرکت رو به جلو روی دوچرخه قدم بردارید و برای اینکه دوچرخه به عقب برود به عقب برگردید. بعدها، برخی از علاقه مندان به دوچرخه جایگزین هستند که از دوچرخه های پیست متروکه به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل برای کار استفاده می کنند. پیاده روی، و قیمت پایین است، و نیاز به مهارت های سواری خاصی دارد. این ویژگی ها باعث محبوبیت آن در بین علاقه مندان به دوچرخه در کشورهایی مانند بریتانیا و آمریکا شده و به یک فرهنگ خیابانی تبدیل می شود. برندهای بزرگ دوچرخه نیز توسعه و ترویج دوچرخه‌های سرعت مرده را پیگیری کرده‌اند و باعث محبوبیت آن‌ها در بین مردم و تبدیل شدن به محبوب‌ترین سبک دوچرخه در شهرها شده‌اند. خودروهای با سرعت مرده خالص نیاز به فناوری خاصی دارند و خطرناک هستند، بنابراین محصولات تولید شده توسط این سازندگان دو منظوره برای پروازهای مرده و زنده هستند و برای اطمینان از ایمنی مجهز به ترمز هستند.
10. دوچرخه چند نفره
همچنین به عنوان ماشین تعاونی شناخته می شود، دو یا چند نفر با هم کار می کنند و نفر اول مسیر را کنترل می کند. بیشتر در جاذبه های گردشگری برای زوج ها، خانواده ها و دوستان برای بازی و استفاده استفاده می شود.
11. دوچرخه تاشو
این یک نوع وسیله نقلیه است که برای حمل آسان و بارگیری در ماشین طراحی شده است. در برخی مکان‌ها، وسایل حمل‌ونقل عمومی مانند راه‌آهن و خطوط هوایی به مسافران اجازه می‌دهند دوچرخه‌هایی را حمل کنند که می‌توان آن‌ها را تا کرد و در کیسه‌ها قرار داد.
12. BMX
همچنین به عنوان BMX شناخته می شود، انواع مختلفی مانند گل تخت، سبک خیابانی و شیب خاکی وجود دارد و هر سبک بازی متفاوت است. علاوه بر این، این تصویر BMX نیست، یک دوچرخه کوهنوردی مفهومی است.
13. ماشین فنی
Tech Bike نوعی دوچرخه که به‌طور خاص برای ورزش‌های شدید استفاده می‌شود و به گونه‌ای اصلاح شده است که برای بدلکاری مناسب‌تر باشد، مانند بدنه سبک‌تر اما فوق‌العاده قوی، بدون دکلره، بدون قفسه و حتی حذف مکانیسم ترمز.